...για την "μεγάλη" αριστερά

Πάντα, η ομαδοποίηση είναι πιο ξεκούραστη από την ανεξάρτητη διαδρομή.
Η τάση του ανθρώπου να ενταχθεί σε μια ομάδα , είναι λένε μέσα στο DNA μας.
Αλλά όταν η ανάγκη αυτή σε κάνει έναν πολίτη χωρίς προσωπικότητα, αν θες να λέγεσαι σκεπτόμενος, οφείλεις να κρίνεις μόνος σου. Χωρίς να έρθουν έτοιμες οι απόψεις και οι αποφάσεις από κάποια Κεντρική Επιτροπή. Οφείλεις να πάρεις την ευθύνη και να παραδεχτείς λάθη που έκανες, η λάθος απόψεις που υποστήριξες!
Πράγμα αρκετά επίπονο.
Νομίζω ότι από μια τέτοια ψυχολογία περνάνε όλοι όσοι θήτευσαν στο ΚΚΕ και για τους δικούς τους λόγους ο καθένας (που συνήθως είναι παρόμοιοι) , αποφασίζουν να φύγουν.
Και είμαι σχεδόν βέβαιη ότι τον πρώτο καιρό, όλοι έχουν ένα συναίσθημα σαν να είναι έξω από το "μαντρί" τους.
Όμως η σημερινή κατάσταση στην πολιτική και κοινωνική ζωή, δεν επιτρέπει την πολυτέλεια της φιλοσοφικής ανάλυσης. Ούτε του κάθε αριστερού, αλλά ούτε τις ίδιας της αριστεράς.
Και όμως, ακόμα με αυτά παλεύουμε......μεταξύ μας...εμφύλιος.....

Οι "γνήσιοι" αριστεροί, όπως θέλουν να νομίζουν τα μέλη του ΚΚΕ ότι είναι, με τους "γιαλαντζί" αριστερούς, όπως αποκαλούν τους Συνασπιστές και με τους "επαναστάτες" αριστερούς , όπως περήφανα δηλώνουν οι ομαδιτσες που είναι αποτέλεσμα των πολλαπλών διασπάσεων.

Ο καθένας, βλέπει την "αριστεροσινη" από την δικιά του σκοπιά και κατηγορεί τον άλλον, για προδοσία και διαφορα αλλα.

Το θέμα όμως, δεν είναι αυτό . Μπορούμε για όλα αυτά, να τσακωθούμε όταν θα καταφέρουμε να φτάσουμε την κοινωνία σε ένα τέτοιο επίπεδο, όπου το βασικό μας πρόβλημα, θα είναι τι έλεγε ο Μαρξ στην τρίτη παράγραφο του Κεφαλαίου, ή αν ο Λένιν "έφαγε" τον Τρότσκι.

Τώρα τα προβλήματα μας, έχουν γίνει και πάλι προβλήματα επιβίωσης.
Δεν έχουμε βασικά τα αγαθά μια αναπτυγμένης κοινωνίας. Ειρήνη, Ισότητα, Παιδεία , Υγειά, Ασφάλιση, Αίσθημα εξασφάλισης, και πολλά πολλά αλλά.

"...εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ φτιάχνεις τα νύχια σου...." που λένε και οι going through.

Τον τελευταίο καιρό (από την προεδρία του Αλαβανου και μέχρι σήμερα), ο ΣΥΡΙΖΑ μου δίνει την εντύπωση μια ειλικρινούς προσπάθειας γιαυτο που λέμε "μεγάλη αριστερά".

Και με πολύ πολύ θλίψη διαπιστώνω και πάλι τα "τσιμενταρισμένα" μυαλά του Περισσού.
(αυτά άλλωστε είναι που σε ωθούν στην απομάκρυνση από το κόμμα)

Μετά από 10χρονη θητεία στην ΚΝΕ και έχοντας υπόψιν μου τον παλιό Συνασπισμό, έχω μια κεκτημένη επιφύλαξη για το κόμμα αυτό.
Αλλά αυτό που προέχει τώρα πια, είναι να υπάρχει ένα δυνατό και συσπειρωμένο μέτωπο, απέναντι στον δικομματισμό και στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν οι κυβερνήσεις, είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ (αλήθεια τα αρχικά τους γιατί δεν τα αλλάζουν επιτέλους ?? ακούς εκεί Σοσιαλιστικό-χάχα- ας το κάνουν ΠΑ.Κ)

Ας βρεθούμε λοιπόν όλοι μαζί εναντίων τους , ας πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν, ας κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα μας .....

και αν τα καταφέρουμε όλα αυτά...

Λύνουμε και τις φιλοσοφικές μας διάφορες.....
Άλλωστε, όπως έλεγα και μέσα στις κομματικές μου οργανώσεις (όταν ήμουν).
Ας καταφέρω την ύπαρξη κάτι πολύ πολύ πολύ απλού . Για παράδειγμα ασφαλές οδικό δίκτυο και μετά κυνηγάω την επανάσταση για τον σοσιαλισμό.....